Bij Project GELUKt besteden we deze maand aandacht aan het thema “Je bent er al”. Deze week bekeek ik het thema vanuit het perspectief van de naderende herfst en wat deze met mij (en misschien ook met jou?) doet. Hier kan je er meer over luisteren of lezen.
Je bent er al(tijd)
Herfstige regen tikt op ons zolderraam. En dat niet alleen, maar het waait ook nog eens hard. Die warme nazomer, waar ik sinds vorig najaar op reken, laat het afweten. Iets wat ik pas ontdekte toen het begon met regenen, na al die strak blauwe dagen: dat ik wat anders verwacht had… Met de teleurstelling komt ook meteen energieverlies mee. O nee, het is er weer zover. Het najaar, de donkere dagen, de drukte, de routine, alle -Moetens-.
Optimisme
Gesloten blikken, haastige stappen. Op Utrecht centraal kijk ik om heen. Ik ben niet de enige die mijn pas heeft versneld deze week. Met mij nog veel meer mensen, gok ik. Zouden ze ook op wat anders gerekend hebben? Zouden ze ook nog met een been in de vakantie staan of… niet? Ik wel. Vakantie is voor mij onthaasten. Stilstaan. Maar ook voelen, in mijn lijf. Waar sta ik, wat wil ik, waar ga ik heen (met mijn werk, gezin en leven?). De zon en het licht ondersteunen. Optimisme. Ik kan het wel. Ik ben er al. Het komt goed. Ik blijf daarom graag op vakantie, zo lang als het kan.
Spiegelen
Is deze gevoeligheid normaal? Ik denk het wel. Want mensen, in het algemeen, zijn geneigd zich te spiegelen aan de wereld om zich heen. De andere mensen, de natuur, de prikkels. Soms in zulke extreme mate dat we ons eigen “IK” loslaten, en ons gedrag aanpassen aan de sensorische informatie van buiten. Dat doen onze zogenaamde spiegelneuronen, die neuronen in onze hersenen die ervoor zorgen dat we ons kunnen verplaatsen in de wereld om ons heen.
Gelukkige omgeving, gelukkig mens?
Op dit soort momenten betrap ik mezelf op dezelfde terugkerende, gedachte: “Zie je wel, ik moet toch terug naar Griekenland verhuizen, met gezin en al….!”. Ja, ik heb het geluk dat ik ergens vandaan kom waar geluk centraal staat en waar mensen langer lijken te leven dan gemiddeld. Maar of dat de oplossing is?
Je bent er al(tijd)…
Want waar ik ook ben, ben ik hetzelfde. Daar ben ik zeker van. Ik neem mezelf mee, mijn karakter, mijn overtuigingen, mijn diepste onbewuste driften. En aanpassing in de omgeving, hoewel de impact groot kan zijn, werkt altijd maar voor kort. Een spiegel, waar ik even inkijk en mijzelf net wat dikker of dunner in zie. Een tijdelijke reflectie, die in ander licht er alweer anders uitziet dan een moment geleden. Het licht verandert. Ik zelf niet. Gelukkig maar. Kom maar op met die herfst…!
PS: spiegelneuronen ontladen (vuren af) sterker voor handelingen van het zelf dan handelingen van de ander. Meer lezen? Het boek “Het Spiegelende Brein” (Marco Iacoboni) biedt veel inzicht in hoe ons sociale gedrag werkt en welke rol spiegelneuronen erin spelen 🙂
Je bent er al(tijd)
