‘Laat mensen toch gewoon hun werk doen, dat najagen van geluk levert ze heus geen geluk op. Wat pretendeer je?’ Deze reactie kwam afgelopen week mijn kant op, van een wat oudere collega.
Het najagen van geluk in werk vinden de jongere generaties normaal in onze moderne samenleving. Dat oudere generaties daar niet altijd even veel voor begrip heeft, begrijp ik. Voor veel van hen is dit perspectief totaal tegenovergesteld aan het paradigma dat leidend was in hun eigen professionele ontwikkeling. Vroeger werd er van je verwacht dat je je werk deed, punt. Accepteren dat je je daar niet altijd even gelukkig bij voelde, hoorde er gewoon bij. Dit is de Grin-and-Bear-It stroming, volgens een collega van wie ik laatst een presentatie bijwoonde over de zoektocht naar de perfecte baan. Bij die stroming horen mensen (en daar zitten trouwens ook jongeren tussen) die werk zien als een middel, en geen doel op zich. Voor hen is werk een routineuze activiteit waarmee ze de rekeningen kunnen betalen. Lijden hoort erbij, en daar hebben we ons met een glimlach aan over te geven.
Werk moet gelukkig maken
Lijnrecht daartegenover staat het paradigma van de twintigers van nu. Werk staat voor lol, liefde, betekenis, bijzondere contacten, energie, voldoening, het verschil maken. Lijden? Werk is bedoeld om voldoening te brengen. En wanneer dat niet meer het geval is, dan kijken ik gewoon elders weer verder.
“We have entered a new age of fulfillment, in which the great dream is to trade up from money to meaning”, aldus filosoof Roman Krznaric. En zoals elke nieuwe generatie het in zich heeft een nieuwe waarheid ten tonele te brengen, hebben de twintigers van nu geluk in werk tot hun eigen absolute waarheid verheven. Werk moet gelukkig maken, betekenis hebben. Waar ze het vandaan hebben? De wereld waarin ze groot werden. Ze werden opgevoed door diezelfde generatie die ze nu, op de werkvloer, bekritiseert over hun verlangen naar geluk.
Gek eigenlijk. Precies dat zaadje dat mijn ouders in mij plantten toen ik klein was en dat nu toe bloei komt, creëert nu weerstand en lijkt pretentieus. En nee, ‘Werk=Geluk’ zal zeker niet de nieuwe absolute waarheid worden. Ook de jongeren zullen langzaam water bij de wijn doen en ergens in het midden uitkomen. We zullen accepteren dat werk geluk is, én lijden. Ik zou zeggen: help daarbij. Zonder te veroordelen. Bedankt, alvast!
